Sinds Henk vijftien jaar geleden drie dagen in coma lag, kan hij geen nieuwe herinneringen maken. Er bestaat voor hem geen continuïteit, hij kan hooguit de laatste vijf minuten onthouden.
Tijd is voor Henk een monster geworden dat achter hem aansluipt en alles opvreet wat hij meemaakt en denkt. De kloof tussen toen en nu is al lang geleden onoverbrugbaar geworden.
Henk was boekenrecensent en hij schreef columns voor een opinie-weekblad. Hij kan nog steeds goed lezen, maar een verhaallijn kan hij niet vasthouden.
Totdat ik 120woordenpuntnl ontdek. Dat zijn verhalen die Henk kan behappen, tenminste, zolang ze niet over de actualiteit gaan. Elke dag opnieuw is Henk blij met de unieke bundel die ik samengesteld heb, speciaal voor hem.
Wow, stoer
Het tegenovergestelde van Groundhog day. Ik kan me geen voorstelling maken van hoe moeilijk het is om elke 5 minuten in een nieuwe wereld te leven. Goed dat hij mensen om zich heen heeft die zijn geest blijven verwennen
O ja, die film… Het is dan ook vrijwel ondoenlijk om nieuwe dingen te leren.
Prima idee, zo blijft het brein geprikkeld en bovendien is lezen een voldoeninggevende bezigheid.
Ja, en als het niet anders kan, dan in “hapklare brokken” van 120 woorden.
Doe je dat echt? Wat ongelooflijk attent en lief!
Mooi!
@Susan en @Tim ook bedankt voor het lezen en reageren.