En als straks de sneeuw valt, de eerste kerstnacht begonnen is, wordt het stil op straat. In de weerspiegeling van mijn kerstboomverlichting zie ik mezelf staan in het raam. Een plak kerststol in mijn hand.
Een engel zal landen in mijn voortuin. Zij weet waar ik op wacht. Ze hoeft niet door de deur en glijdt door het glas heen recht op me af. Als betoverd zal ik op mijn knieën vallen. Dus toch, er is een God. Met een uitgestrekte arm zal ze mijn schouder aanraken. Ze geeft haar zegen, ze geeft haar moed. Ze geeft me alles om verder te gaan. Haar zachte glimlach om haar lippen, die ogen die twinkelen, zo bekend, zo dichtbij, nooit echt weggeweest.
Recente reacties