Nog twee dagen, dan mag ze naar huis. Het is dan precies twee maanden geleden dat ze onderuit ging en haar heup brak. Twee maanden moest ze leven in wat voor haar een gevangenis was. Eerst het ziekenhuis en daarna revalideren. Begrijp me niet verkeerd, ze was blij met de opvang en de zorg die aan haar besteed werd. Bij de fysiotherapie stonden ze versteld van haar progressie. Waarom? Ze begreep dat niet. De dames van de ergotherapie was ze te snel af. Ze had alle noodzakelijke aanpassingen al laten verrichten. Er gaat toch niets boven de vrijheid, je eigen huis, je eigen eten, je eigen dagindeling.
Nog zes weken, dan vieren we haar negentigste verjaardag, Deo Volente, dat wel.
« Verbroken Stilte VI
Omroepen: herhaal »
« Verbroken Stilte VI Omroepen: herhaal »
Familie
Weer vrij
Waarderen en delen
Waardeer je dit stukje van Carel de Mari of juist niet? Geef hieronder een 
en/of deel het met anderen!
- Waardeer je dit stukje? Geef een hartje!
soortgelijke stukjes
1 reactie
Reageren
« Verbroken Stilte VI Omroepen: herhaal »
Welkom, gast!
- Log in of registreer om toegang te krijgen tot alle functies (zie hier voor meer informatie).
Laatste weekwinnaar (Nagedachtenis)
Recent
- Theo, Tijl en wisselen
- Welkom!
- Gebitwetenswaardigheden
- De nieuwe partijleider, onbekend maakt onbemind
- Blikje sardientjes
- Topmodel van weleer
- De beste en de mooiste
- Pijn
- Gisteren
- Een oproep aan het stille midden
Vaak is het in dit soort gevallen ook de familie die (mee)beslist in het beleid, en die willen toch vaak (en ook wel begrijpelijk) het zekere voor het onzekere uit angst hun dierbare te verliezen.