Deze week wordt aandacht gevraagd voor de eenzamen. Jammer. Niet dat ik het ze niet gun, het lijkt me gewoon zonde van de energie die erin gestoken wordt. Waarom zou je maar een week in het jaar aandacht besteden aan de eenzamen. Wie zijn dat eigenlijk? Is dat dat meisje dat als muurbloempje langs de kant moet blijven zitten? Of dat homostel dat de straat niet meer op wil, bang alweer gepest te worden door rotjochies? Is dat de oudere die langzaam maar zeker heel zijn generatie lijkt te overleven? Is dat de vrouw die altijd al wat contactschuw is?
Wat mij betreft is het iedere week de week tegen de eenzaamheid. Maar wie zelf kiest is nauwelijks te helpen.
“Maar wie zelf kiest is nauwelijks te helpen.”
Wie zelf kiest voor eenzaamheid is daarin vrij. Eenzaamheid is een drama voor wie er niet voor kiest, waarvan genoeg voorbeelden in dit stukje. Geen ziekte of afwijking, maar gewoon een keuze die gerespecteerd dient te worden.
Er zjn zoveel vormen van eenzaamheid. Om week van te worden. En nee, een week weegt niet op tegen zoveel eenzaamheid.
@ingeborg: mee eens hoor, je moet je niet op willen dringen.
@levina, ik vind het van dezelfd soort onzin als vader- of moederdag.
Ik vind moeder- en vaderdag meer in zich hebben dan de week van de eenzaamheid. Dat vind ik schone schijn…