Heel lang geleden leefde er een grote reus.
Hij leefde een saai grijs leven.
Hij peuterde vaak van verveling in zijn grote neus.
Verveeld was hij, al zou hij dat nooit toegeven.
Opeens was daar een zachte stem,
het riep: ‘Kijk hier! Kijk snel!’
De reus keek voor en achter hem,
en zag toen een libel.
‘Kijk, ik doe een kunstje wat jij nooit kan!’
Het insect maakte een salto in de lucht.
De reus, verbaasd, schrok ervan,
en lachte toen om de wilde vlucht.
De libel landde in zijn handpalm,
en lachte er vrolijk bij.
De reus bekeek het beestje kalm,
hij voelde zich even heel blij…
voorzichtig aaide hij het zachte, fluwelen lijfje
en kneep het toen dood.
