Alle mannen die haar – in een lange rij – bezochten, leken hetzelfde gezicht te hebben. En terwijl de helden met opengesperde ogen glorieus hun hufterigheid bewezen, reisde zij in gedachten af en vloog naar ingekleurde plekken waar het goed en veilig was, waar schulden niet bestonden.
Haar gehavende lijf kraakte, en scheurde steeds verder door het erin rondreizende circus. Maar niemand kreeg haar geest aan flarden. Hij had zich teruggetrokken, stil en klein. Weg van de rauwheid. Om zich ooit bij hervonden daglicht weer te openbaren en zo de grootheid te tonen van een ziel die weet wanneer het beter zwijgen is.
Beste Sabine Kars, welkom op 120w! We vinden het leuk dat je meeschrijft op onze site! Als je vragen of opmerkingen hebt horen we het graag, bijvoorbeeld op ons schrijversforum. En vergeet niet dat je altijd in gesprek kunt gaan met je collegaschrijvers via de reactiepanelen.
Groeten en veel 120 woorden lees- en schrijfplezier gewenst!
De 120w-redactie