Daar stond ik ineens bedroevend en leeg van binnen. Ik stond en keek naar iets waar ik nooit bij stil had gestaan.
Ik stond te wachten aan zijn ziekenhuisbed op de spoedambulance. Mijn kind, bijna 18 onderweg naar de IC van een Academisch Ziekenhuis. Aangeboren hartafwijking, nooit gemerkt.
Schuldgevoel verstikt me. Wat miste ik in die jaren? Hij huilt en vraagt me of hij dood gaat. Ieder antwoord ontbreekt. Stilte vult de drukke ruimte van de Spoedeisende Hulp.
De dienstdoende cardioloog zwijgt verder. Eenmaal in het EMC aangekomen, leven we op automatische piloot.
Nu, ruim 1 maand verder. Vragen beantwoordt. S-ICD in 17-jarig lichaam.
We leven in een ander ritme maar leven. Dat blijven we doen. Toekomst is leven. Liefhebben.
« Kort of lang?
Gekk’nhuus »
« Kort of lang? Gekk’nhuus »
Communicatie, Familie, Liefde, Mensen
Toekomst
Waarderen en delen
Waardeer je dit stukje van SheCaatje of juist niet? Geef hieronder een 
en/of deel het met anderen!
- Waardeer je dit stukje? Geef een hartje!
soortgelijke stukjes
2 reacties
Reageren
« Kort of lang? Gekk’nhuus »
Welkom, gast!
- Log in of registreer om toegang te krijgen tot alle functies (zie hier voor meer informatie).
Laatste weekwinnaar (Nieuweling)
Recent
- Raamvertelling
- Antropomorfisme
- 18 uur vliegen – 3
- Familie van
- De toren van Babel
- Spreekuur met Samira
- Lager Weserlust – Bremen 1943
- De teler
- Krijg de pest
- Dolgedraaid
.. lieve Caatje.. wat hartverscheurend om de gebeurtenis opnieuw te lezen.. Ik wens je moed en tonnen kracht..
~
Indrukwekkend verhaal gevat in 120 woorden. Veel kracht en wijsheid gewenst.