Als die dakloze vanavond niet alsnog komt heb ik eindelijk een paar uurtjes rust. Ik ben best jaloers op mijn soortgenoten die op rustige fietspaden langs de rivier of in stille stadsparken en plekje gevonden hebben. Zelf draag ik ten volle de lasten van dit leven, letterlijk, maar ook figuurlijk. Het komt regelmatig voor dat zo’n drie keer honderd kilo op mij plaats neemt. Nog een geluk dat sommigen doorhebben dat er naast mij een prullenbak staat. En wat te denken van zo’n verliefd stelletje waarvan hij, altijd hij, een zakmes bij zich heeft en een hart met initialen in een van mijn ribben kerft? En dat allemaal terwijl ze bij die McDonald’s hiertegenover toch gewoon tafels en stoelen hebben.
Leuke serie! Maar volgens mij missen we deel 2 en 3 nog?
@frank als 120 klopt dat, het bushokje is aanzienlijk langer en, er is er ook nog een van Theo van Rijn. Dat krijg je als je op verschillende sites post! zie ook http://www.verhalenvandestraat.nl/