In een weiland hier ver vandaan stak een storm op.
Het lieveheersbeestje, dat schuin tegen de wind leunde, beval hem te gaan liggen. De storm lachte hem omver. Toen zag het lieveheersbeestje boven zich de spin.
‘Help!’ riep het lieveheersbeestje, terwijl hij zich uit alle macht schrap zette. Maar de storm tolde hem als een dor struikje in een zandstorm richting sloot.
De spin keek hem met grote ogen na en wist ineens wat ze moest doen.
Met één draad verbonden aan haar web rende ze razendsnel naar de slootkant en begon te weven.
Het lieveheersbeestje waaide stevig vast in het kleverige vangnet en keek uitgeput de voortrazende storm na.
‘Dát was precies op het nippertje,’ zei de spin likkebaardend.
Zo’n snelweefrecord zal de rest van de herfst wel niet verbeterd worden.
Het beeld van het dorre struikje in die zandstorm is wel apsrt in combinatie met die sloot en dat natte herfstweiland.
Ook weer een prachtig verhaaltje, met tot de verbeelding sprekende beschrijvingen.
Je beschrijft het leven in de dierenwereld zo boeiend.