Met haar pezige armpjes harkt ze de, op het aanrecht uitgestalde, ingrediënten bij elkaar. Bugles, spuitkaas, gangmakers, cola, chocolade en paprikachips, ribbel. Ze klemt het voedsel stevig tegen haar borst en loopt licht voorovergebogen de woonkamer in, bang om iets te verliezen. Ze ploft op de bank en schikt de salontafel. Links, rechts, boven, alles krijgt een eigen plek. Ze stapelt een aantal, met smeerkaas dichtgemetselde, bugels tot een toren en slikt gulzig van verlangen. Ze propt haar mond vol en graait naar meer. Ondertussen steeds verzittend, van bil naar bil, iets naar voren, iets naar achter, toewerkend naar een volgende stap. Meer vreten, schrokken, bunkeren. Zwetend en licht buiten adem zakt ze uiteindelijk achterover. Voldaan, vermoeid en verdoofd. Op!
« Vreemd eten
Anice »
« Vreemd eten Anice »
Eten & drinken
Schranssymfonie
Waarderen en delen
Waardeer je dit stukje van Lineke of juist niet? Geef hieronder een 
en/of deel het met anderen!
- Waardeer je dit stukje? Geef een hartje!
soortgelijke stukjes
7 reacties
Reageren
« Vreemd eten Anice »
Welkom, gast!
- Log in of registreer om toegang te krijgen tot alle functies (zie hier voor meer informatie).
Laatste weekwinnaar (Bladwijzer)
Reacties
- Mien: Mmm … volgens mij geen geridderden onder de 120W-leden. Als er iemand wel trots is op een speldje dan...
- Mien: Als ie echt suiker heeft dan beter een glas cola of sterke grenadine.
- Mien: Misschien had ik toch beter geschreven over de mooie en bijzondere portretten die hij in prachtige fotocollages...
- Mien: En dan zitten er nog niet eens wilde dieren in de act. Ahoeoe … ahaaaa … aaahoeoeoeoeoe …
- Judith van de Bergqvist: Mooi!
- Berdien Blaak: Hekate: dank je.
- Hekate: Treffend gedicht.
- Mien: Zolang ze maar hun stekels kunnen opsteken. ;)
- Mien: Die heeft ook wel eens koorts ja. ;)
- Hekate: Nooit geweten dat cactussen zo erg kunnen afzien. Leerzaam thema.
- Hekate: Van een zieke fantasie gesproken …
- Han Maas: @Hekate. Bedankt voor de inspiratie. Zo ontstaan verhaaltjes.
- Han Maas: @Hekate. Ja, eigenlijk heb ik wat meer woorden nodig.
- Hekate: Irritante betweter :P (gelukkig wel een betweter die gelijk heeft)
- Hekate: Indrukwekkend, een heel verhaal, een hele wereld in 120 woorden.
Recent
- Een Prettig Gesprek
- Een zeldzame cactus
- Kus de cactus
- Een mantelzorgster is een powervrouw
- Stekels
- Cactus in de schijnwerpers
- Cactusact
- Slappe cactussen leggen het loodje
- Last van mijn cactussenbillen
- De heer Vreeswijk neemt Hekate niets kwalijk
hahaahhaah
Er is een site, die heet ‘ikvertel.nl’. Er worden daar massa’s verhalen ingestuurd. Wat me aan die site verbaasde was dat ze op de frontpagina een statement maakten: ‘Geen verhalen over eetstoornissen of suicide’. (Achterbleef bleek het een ontzettend makke en onnozele site te zijn. Een verhaal van mij werd geweigerd omdat er ‘verdorie’ in stond oid).
Maar toch was ik verbaasd over dat statement en ik vroeg me af waarom ze dat maakten. Ik vind deze tekst prima kunnen. Ik moest lachen om de stijl, al kun je het inhoudelijk van een hele droevige kant bekijken; ik word wel sip van het idee dat deze situaties ‘in het echt’ bestaan.
Ehm, ben toch bang dat je er meer in leest dan ik bedoel Stephen. Dit is volkomen autobiografisch. Omdat een vrouw zich af en toe eens ongegeneerd wil volproppen met snoep en chips wil nog niet zeggen dat ze een eetstoornis heeft. Niet elke vrouw heeft een eetprobleem. I just love to eat, that’s all…
nee okay, point taken. Ik moest er niet voor niets om lachen, ik lees het vooral gewoon als een gebeurtenis, ik zoek er geen dingen achter. Maar het deed me wel denken aan die (christelijke?) site en ik vroeg me, met het risico op forumvervuiling, openlijk af: zouden ze zoiets accepteren?
hoe dan ook wel een bizar fenomen vind ik, dat proppen met voedsel. ik heb het zelf ook. Ik zie het niet echt als een individuele stoornis, maar ik beschouw het toch wel als een collectieve handicap dat we allemaal precies begrijpen wat je hier schrijft.
Hahaha Ja, zo kun je het ook bekijken. Ik zie het zelf als een groot genot. Gezond leven maar je af en toe eens lekker onbezorgd te buiten gaan aan slechte dingen. Myum!
@Stephen, nooit van gehoord. Ben eens gaan kijken. Lijkt vooral op minderjarigen te mikken, vandaar misschien de paternalistische regels. Maar sowieso dragen veel regels over inhoud, maximaal vier stukken per jaar en gedoe met overeenkomsten (waaronder afstaan auteursrecht voor een of andere suffe bundel) wat mij betreft niet bij aan het creatieve proces.
Op 120w geldt weliswaar de beperking van de 120 woorden, maar qua inhoud kan en mag veel, mits wel goed geschreven en bijvoorbeeld niet in strijd met de wet. Door vooral maar niet over bepaalde onderwerpen te schrijven, los je geen problemen op. We zijn hier niet bang voor controverse en willen een zo breed en open mogelijk podium bieden. Maar wel binnen de 120 woorden!
Gewoon een keer lekker proppen om je voldaan te voelen is nog geen eetstoornis. Dit elke dag doen is wel een stoornis, of die met eten te maken heeft, dat weet ik nog zo net niet. Eten en vooral proppen is een bijzondere manier om zo nu en dan “tekorten” aan te vullen. Wie zonder die zonde is werpe de eerste snicker!;-)