Ik had eens, een nieuw overhemd. Een spierwit katoenen overhemd met lange mouwen, ingeweven streepjespatroon, met button-down-kraag, linker borstzak, ivoren knopen en volledig behandeld met NANO-technologie waardoor vocht en vuil geen kans meer hebben. Toch wist de inkt van mijn vulpen zich een weg te druppelen in de borstzak van mijn nieuwe overhemd. Hoe harder ik poetste des te groter werd de vlek, ook na 50 wasbeurten bleef de vlek vaal blauw zichtbaar. De experts wisten het zeker, die vlek gaat er niet meer uit. Ik ben er inmiddels aan gewend geraakt en draag regelmatig een spierwit overhemd met een lichtblauwe vlek en daarover een donkerblauw colbert. Niemand die het ziet, niemand die zich stoort. Het is goed zo, toch?
Wanneer je je overhemd in melk had laten weken, was de vlek weg geweest. Of het met oude vlekken werkt, weet ik niet.
Hmm, die met die melk kende ik eigenlijk niet, maar misschien het proberen waard. Toch zou ik -ondanks alle hi-tech features van dit NASA-achtige shirt, gaan voor een nieuw overhemd…
Ciao,
Tom