Morgen wordt ze drie. Mijn jongste, nog een jaar vrij aan het dartelen om mij heen. Nog een jaar en dan zal ook zij haar eerste stappen zetten in het onderwijs. Een lange weg van groeien en bijleren. Eigenlijk ben ik niet zo sentimenteel. Ik kijk altijd met verbazing naar moeders die huilend het schoolplein verlaten nadat ze hun kind voor het eerst naar school hebben gebracht. Daar heb ik nooit last van gehad, ik genoot met hen. Er was altijd nog een kind die daardoor extra aandacht kreeg. Maar na haar….na haar is het dan stil in huis. Morgen wordt ze drie, mijn mooie lieve meid. Ik ga er dit jaar goed van genieten, dat ze nog thuis is!