Naast me op tafel ligt een kaart. In een bibberig oude-mensjes schrift heeft ze het recept opgeschreven van de appeltaart waar we bij zoveel gelegenheden van genoten. Ik kreeg de kaart toen ik vorig jaar 50 werd. Ik had een recept en een wens gevraagd aan de gasten die kwamen. Zij bracht haar beroemde appeltaart recept. De reis hierheen was haar bijna teveel. Ze kwam als een krom vogeltje binnen, maar ze was er tóch maar. Ze hield niet van eten maken of eten. Ze hield van mijn vader, die 7 jaar geleden gestorven is. Hij zorgde niet meer voor haar en zij deed het niet. Zij heeft 7 jaar gerouwd. Gisteren hebben we haar begraven. Rust zacht lieve schat.
« Culinaire zelfmoord
Hazenbroodjes »
« Culinaire zelfmoord Hazenbroodjes »
Eten & drinken, Mensen
Moeders appeltaart
Waarderen en delen
Waardeer je dit stukje van Marion Geisler of juist niet? Geef hieronder een 
en/of deel het met anderen!
- Waardeer je dit stukje? Geef een hartje!
soortgelijke stukjes
Reageren
« Culinaire zelfmoord Hazenbroodjes »
Welkom, gast!
- Log in of registreer om toegang te krijgen tot alle functies (zie hier voor meer informatie).
Laatste weekwinnaar (Spagaat)
Doorzakken door Hadeke
Reacties
- Han Maas: @Ewald. Ja, het lijkt erop dat de verklaring later ‘gezocht’ is.
- Ewald Hagedorn: Dank voor deze nadere uitleg, Han. Maar het botst dus wel met ons aller gevoel.
- Han Maas: @Nel, Ewald. De verklaring is dat bij thuiskomen, thuisblijven naar iets fysiek wordt verwezen: het huis....
- Nel Goudriaan: Ja, onbegrijpelijk deze uitzondering. Toch mijn verhaal maar aangepast.
- Ewald Hagedorn: Nel, dat is dan weer zo’n uitzondering waarvan je niet begrijpt waarom. Taal en logica gaan...
- Nel Goudriaan: Ewald, dank. Ik twijfelde al en ben verder gaan zoeken. Ik vind een tweet van ‘Onze Taal’: ”...
- Ewald Hagedorn: Zo te horen duurt dat nog wel even voordat Rosa zich ook daar thuis voelt. Als dat al gebeurt. Goed...
- Nel Goudriaan: Au, pijnlijk, indringend geschreven.
- Nel Goudriaan: Pijnlijke werkelijkheid, maar wat een mooi einde.
- Nel Goudriaan: Goed verwoord hoe de verbeelding ook een last kan zijn, Lisette. Mooie beelden aan het eind.
- Nel Goudriaan: @Hadeke, mooi. Het verdriet tussen de regels door is voelbaar.
- Louisa: Elise, het is hoopgevend geschreven, het genieten van de mooie details maar het hele stukje maakt me zo...
- Ewald Hagedorn: Ooit ben ik uitgeteld, maar dan telt iets of iemand wel weer verder en dat telt ook.
- Mien: Dan maar hopen dat de teller nog lang niet afgaat. 😉
- Ewald Hagedorn: Mien, (af)tellen zit in mijn systeem. Doe ik al m’n hele leven.
Recent
- Doorgefokt
- Vrouwen zijn onevenwichtig en hysterisch
- Pastinaakt
- De vloer op
- In de wieg gelegd
- Thuis voelen
- Lost (29)
- Wiegendood
- De Week tegen Eenzaamheid
- Levi Levisens’ Han-doekenreklame
Beste Marion Geisler, welkom op 120w! We vinden het leuk dat je meeschrijft op onze site! Als je vragen of opmerkingen hebt horen we het graag, bijvoorbeeld op ons schrijversforum. En vergeet niet dat je altijd in gesprek kunt gaan met je collegaschrijvers via de reactiepanelen.
Groeten en veel 120 woorden lees- en schrijfplezier gewenst!
De 120w-redactie