Naast me op tafel ligt een kaart. In een bibberig oude-mensjes schrift heeft ze het recept opgeschreven van de appeltaart waar we bij zoveel gelegenheden van genoten. Ik kreeg de kaart toen ik vorig jaar 50 werd. Ik had een recept en een wens gevraagd aan de gasten die kwamen. Zij bracht haar beroemde appeltaart recept. De reis hierheen was haar bijna teveel. Ze kwam als een krom vogeltje binnen, maar ze was er tóch maar. Ze hield niet van eten maken of eten. Ze hield van mijn vader, die 7 jaar geleden gestorven is. Hij zorgde niet meer voor haar en zij deed het niet. Zij heeft 7 jaar gerouwd. Gisteren hebben we haar begraven. Rust zacht lieve schat.
« Culinaire zelfmoord
Hazenbroodjes »
« Culinaire zelfmoord Hazenbroodjes »
Eten & drinken, Mensen
Moeders appeltaart
Waarderen en delen
Waardeer je dit stukje van Marion Geisler of juist niet? Geef hieronder een 
en/of deel het met anderen!
- Waardeer je dit stukje? Geef een hartje!
soortgelijke stukjes
Reageren
« Culinaire zelfmoord Hazenbroodjes »
Welkom, gast!
- Log in of registreer om toegang te krijgen tot alle functies (zie hier voor meer informatie).
Laatste weekwinnaar (Fungiciden)
Recent
- De heer Vreeswijk – mannendingen en vrouwendingen
- De poëzie van vertaalmachines
- Theo, Tijl en de vertaling
- te laat
- De gynaecoloog
- Maar…
- Mevrouw Fiederelsje
- De gevoelige snaar
- Je wordt oud
- Game over
Beste Marion Geisler, welkom op 120w! We vinden het leuk dat je meeschrijft op onze site! Als je vragen of opmerkingen hebt horen we het graag, bijvoorbeeld op ons schrijversforum. En vergeet niet dat je altijd in gesprek kunt gaan met je collegaschrijvers via de reactiepanelen.
Groeten en veel 120 woorden lees- en schrijfplezier gewenst!
De 120w-redactie