Het was best wel weer een klim, maar meer dan de moeite waard. Buiten adem strijk ik neer op het randje van de afgrond en geniet van het adembenemend mooie uitzicht. Even ben ik teleurgesteld: ze komen niet.
Plotseling verschijnen de lichtgevende elfjes vanuit de rotsspleten en vliegen laag over het helderblauwe water. Er ontstaat een fontein waaruit de rots met daarop de roodharige zeemeermin opdoemt. Ze begint haar aria te zingen waardoor de trollen uit de grotten komen rollebollen. Ze wijzen grommend naar mij. Ik schrik, maar lig al gauw dubbel om hun grappen en grollen.
Opeens is alles weer verdwenen en ben ik weer alleen. Ik daal de berg af en ga terug naar het vakantiehuis. Morgen weer?
Wat een beeldende 120 woorden!
Ik vermoed dat de ijle lucht bovenop de berg dit psychedelisch effect veroorzaak. Lousjekoesje ik gun je graag je dagelijkse roesje, maar pas op dat je niet naar beneden valt.