Schrijf mee!
« »

Fictie, Natuur

Mijn sprookje

1 december 2011 | 120w | Lousjekoesje | 2

Het was best wel weer een klim, maar meer dan de moeite waard. Buiten adem strijk ik neer op het randje van de afgrond en geniet van het adembenemend mooie uitzicht. Even ben ik teleurgesteld: ze komen niet.

Plotseling verschijnen de lichtgevende elfjes vanuit de rotsspleten en vliegen laag over het helderblauwe water. Er ontstaat een fontein waaruit de rots met daarop de roodharige zeemeermin opdoemt. Ze begint haar aria te zingen waardoor de trollen uit de grotten komen rollebollen. Ze wijzen grommend naar mij. Ik schrik, maar lig al gauw dubbel om hun grappen en grollen.

Opeens is alles weer verdwenen en ben ik weer alleen. Ik daal de berg af en ga terug naar het vakantiehuis. Morgen weer?

Waarderen en delen

Waardeer je dit stukje van Lousjekoesje of juist niet? Geef hieronder een en/of deel het met anderen!

soortgelijke stukjes

2 reacties

Reageren

120
Wees geen muurbloem, laat je mening achter!
Houd het netjes. Je hebt 120 woorden. Huisregels.

Heb je dit stukje ook al gewaardeerd?

Geen zin om de volgende som op te lossen? Log dan in! * De CAPTCHA-code is verlopen, probeer opnieuw.


« »