Ik vind niets treurigers dat iemand iets is, zoals een huisschilder, terwijl hij er helemaal niet goed in is. Plakkende haren op ongedekte verf. Spatten op de net gelegde eikenhouten vloer. Onbetaalde rekeningen. Slechte pers.
Sinds ik deze gedachte per ongeluk in mijn hoofd heb ontdekt, ben ik bang dat het mij overkomt. Als iemand vraagt wat ik doe, moffel ik een antwoord weg. Straks gaat ie mijn werk controleren, ziet één fout en heb ik een rood hoofd. En dat laatste duurt bij mij. Ik leg mijn handen over mijn wangen.
Misschien is je kwetsbaarheid verbergen wel een zwakte. Kun je beter leren en proberen. Hardop zeggen: ik ben een huisschilder, die soms fouten maakt. Maar mijn curry. Lekker.
