Je lief verwennen. Soms moet je gehoor geven aan die impuls. Speurend loop je door de winkelstraat. Je afvragend waar je hem plezier meedoet. Ineens sta je voor het frietkot. De lokale snackplek waarvan men zegt dat deze tot de allerbeste behoort. Je hopt naar binnen en bestelt zijn favoriete hap. Zo’n onooglijke goulashrol op een zompig puntje. Terwijl de patatbakker je met zijn ogen verslindt, adem jij de geurige vetdampen in en negeer je alle voortekenen. Snel naar huis. Een blij verraste man zet gulzig zijn tanden in de hartverwarmende attentie en geniet. Niet lang, binnen no-time deponeert hij de in staat van ontbinding verkerende traktatie in de toiletpot, ziet groen en geel en moet ineens echt verwend worden.
De liefde ging bij deze dus met een noodgang door de maag.
Deed je dat opzettelijk?
Nee zeg, Luza. Zou niet durven. Sinds die tijd halen we nooit meer iets bij deze topkok. Sterker, wanneer ik frituurvet ruik ben ik er al klaar mee.