Waar dat sterrenwezen Nederlands leerde, is mij een raadsel. Als ik ooit de kans krijg, vraag ik het aan Stephen Hawking.
‘Drie dingen mag je meenemen. Je krijgt één minuut,’ verklaarde het schepsel en richtte iets op mij dat ik absoluut niet vertrouwde.
Razendsnel dacht ik na. Mijn smartphone? Nee, zinloos zonder bereik.
Een E-reader? Natuurlijk. Onlangs had ik een hele bibliotheek illegaal gedownload. Dan mijn laptop en… reserveschoenen zijn in een afgelegen sterrenstelsel ook nooit weg. Ik had ze net voordat mijn minuut om was.
‘Vreemd,’ zei het wezen toen we loodrecht omhoogschoten. ‘De vorige koos drie heel andere dingen.’
Ik draaide me om en zag een glimlachende Papoea die zijn vrouw omarmde. Hun twee kinderen zwaaiden naar mij.
Grappig!
Mooi, Hay!
Spijker op zijn kop.
Sterk!
Dank! Ik vraag me af of dit wel als een sprookje gezien zal worden. Ik noem het maar gewoon een SF-sprookje.
Een verhaal met een moraal en supernatuurlijke elementen = een (modern) sprookje
OK. Ik geloof je.
Verrassend en erg leuk!
Goed beschouwd. Goed stukje.