Schrijf mee!
« »

Liefde, Mensen

In de metro

3 augustus 2011 | 120w | Elsbeth Boom | 0

Het is al laat.
Ze zitten voor me: 16 en 20 jaar. Hij zit onder de pukkels, maar wat hij zegt en doet, verraadt meer levenservaring dan zijn vriendinnetje. Zij huilt. Hij probeert haar zo goed als het kan te troosten. Dat is moeilijk in een metro, waar je je toch bewust bent van je omgeving. Hij strijkt een lok uit haar betraande gezicht. Ik kan niet horen wat hij tegen haar zegt, maar het heeft effect. Ze moet even lachen. Hij pakt een gekreukeld zakdoekje uit zijn jaszak en veegt de doorgelopen mascara van haar gezicht, daarna snuit ze haar neus in hetzelfde zakdoekje. Het verdriet is over. Als hij haar kust, antwoordt ze gretig. De omgeving is vergeten.

Waarderen en delen

Waardeer je dit stukje van Elsbeth Boom of juist niet? Geef hieronder een en/of deel het met anderen!

soortgelijke stukjes

2 reacties

Reageren

120
Wees geen muurbloem, laat je mening achter!
Houd het netjes. Je hebt 120 woorden. Huisregels.

Heb je dit stukje ook al gewaardeerd?

Geen zin om de volgende som op te lossen? Log dan in! * De CAPTCHA-code is verlopen, probeer opnieuw.


« »