Ik hou van begraafplaatsen, het is er rustig, en de stilte is weldadig. Maar helaas zijn er enkele zaken die de rust verstoren.
Ik ben nu genoodzaakt mijn buks mee te nemen en een camouflagepak te dragen om de vrede te bewaren op mijn geliefde, en misschien laatste, rustplaats. We hebben namelijk een konijn gezien tussen de grafstenen. En als er een konijn is kun je er de donder op zeggen dat er meer zijn.
Mensen schrikken van konijnen, en ik word doodziek van al die gillende treurenden: “Iiiiiiik!, een konijn!”
Dus schiet ik ze af, die gillende zeurpieten, die mijn rust verstoren. Mijn rustplaats is inmiddels echt tot rust gekomen; er is geen (levend) mens meer te bekennen.
Radikaal, maar wel effectief, wat moet je ermee, gillers op je laatste rust-plaats….
Dat artikel waarnaar je verwijst is werkelijk een giller. Konijnen bestrijden op begraafplaatsen – hoe verzinnen ze het. En er zijn ook nog eens kraaien die last veroorzaken? Last??
Wat ik dus zeggen wil: ik genoot van je stukje!
Kraaien komen toch alleen maar werken op begraafplaatsen
Super!!