Ik leg mijn hand zacht om jouw gezicht.
‘Wat ben je prachtig,’ zeg ik.
Mijn hand glijdt verder, langzaam, onderzoekend. Mijn vingertoppen maken onderweg opnieuw kennis met je. Je sluit je ogen. Genietend vervolgt mijn hand zijn weg. Over je armen, naar je handen en vingers. Even sluiten de jouwe zich om mij heen, een bevestiging van ons samenzijn. Het warme gevoel in mijn borst gloeit op. Je gezicht ontspant, de glimlach verdwijnt, je ademhaling wordt dieper. Mijn handen staken aarzelend hun zoektocht als ik ontdek dat je slaapt. De teleurstelling ligt, diep in mij, op de loer.
Ik til mijn hand op van je huid.
Dan schieten je ogen open.
‘O,’ lach ik opgelucht, ‘ik dacht dat je sliep’.
« Jongen, hoe heet je? Dik, antwoordde Dik Trom
Neugnadenfeld »
« Jongen, hoe heet je? Dik, antwoordde Dik Trom Neugnadenfeld »
Communicatie, Liefde, Mensen
Ik – jij
Waarderen en delen
Waardeer je dit stukje van Marion Geisler of juist niet? Geef hieronder een 
en/of deel het met anderen!
- Waardeer je dit stukje? Geef een hartje!
soortgelijke stukjes
1 reactie
Reageren
« Jongen, hoe heet je? Dik, antwoordde Dik Trom Neugnadenfeld »
Welkom, gast!
- Log in of registreer om toegang te krijgen tot alle functies (zie hier voor meer informatie).
Laatste weekwinnaar (Triage)
Recent
- Moeder de jongleur
- Etymologisch woordenboek 1
- Samen met ons
- De Koningin aan de Bal
- Machtsstrijd om het Torentje
- Wie van de twee
- Gebaar
- Was mijn vader er nog maar
- Big Top
- Fundament
Pfff, opluchting!