Vanochtend moest ik wat papierwerk regelen. Binnengekomen zie ik een onbemand loket. Of er iemand is die mij kan helpen, vraag ik, terwijl ik kijk naar het bordje: Open van 9.00 tot 14.00 uur.
‘Ze is even gaan ontbijten’ wordt gezegd.
Dit hoor ik al 16 jaar regelmatig en nog steeds kan ik me daarover opwinden. Heeft geen zin natuurlijk, dus ik ga zelf ook maar even ontbijten. En tanken. En de auto een wasbeurt geven.
Een half uur later is ‘ze’ er weer. Binnen een paar minuten zijn we bijna klaar. Ontbreekt nog een bankrekeningnummer, ik moet dus even de bank bellen.
‘Dag, mag ik Marta even?’
‘Nee, die is gaan ontbijten…’
Wanneer mag ik eens heel hard gillen?!
Recente reacties