Het zat er op.
Vol voldoening haalde hij zijn zwaard uit het verminkte lichaam.
De bloedspetters zaten wel op zijn geliefde Hawaii shirt maar daar kon hij meeleven.
Gelukkig had hij nog diverse Hawaii shirts liggen met de meest obscure palmbomen motieven en foute kleuren dus zo erg was het eigenlijk niet.
Hendrikus had veertien jaar alles tot in detail doorgenomen voor het ultieme wraakmoment. Dit moment moest wel vereeuwigd worden vond hij.
Hij deed zijn heuptasje open en was op zoek naar zijn Sony Mavica.
Hendrikus haalde sierlijk zijn fotocamera eruit en drukte op de aan/uit knop.
Daarna drukte hij alweer op de aan/uitknop.
Hendrikus realiseerde zich dat hij de batterijen vergeten was.
14 jaar planning helemaal voor niets.
Die brave Hendrik blijkt behoorlijk bloeddorstig.