Ze zit eindeloos te spelen met haar eten. Doperwtjes worden gescheiden van de aardappels, de entrecote wordt vakkundig los gekoppeld van de pepersaus. Geen hap verdwijnt in haar mond. Haar ouders praten rustig verder, het gedrag van hun tienerdochter negerend. Ook wij proberen niet steeds naar haar bord te kijken. Maar het blijft moeilijk als je lang in de keuken hebt gestaan en je best hebt gedaan en er wordt niets van gegeten. Ze neemt op geen enkele manier deel aan ons gesprek, hoe vaak ze er ook bij wordt betrokken.
Natuurlijk wordt het nagerecht nauwelijks aangeroerd. Bij het afscheid wordt er uitgebreid gekust over en weer. En dan spreekt ze eindelijk: “Dank jullie wel, ik heb echt heerlijk gegeten.”
Mooi stukje!
De titel is een mooie afsluiter (en samenvatting) van de schrijfwedstrijd
dank jullie wel.