Hij moest grote stappen nemen om z’n vader bij te houden. En nou moest hij ook ook al plassen. Het tasje in z’n rechterhand sneed in z’n vingers. Vader riep dat ie door moest lopen en stoppen met huilen. Oh ja en het regende. Hij zou willen dat pappa even stil stond zodat ie kon zeggen dat hij moest plassen en het tasje in z’n andere hand wilde. Hij dacht aan z’n pratende teddybeer, die begreep hem tenminste. De beer zou zeggen dat ie even vol moest houden. Hij schreeuwde tegen de beer dat ie het niet meer kon ophouden. Papa keek boos om, riep dat ie door moest lopen en botste met z’n hoofd heel hard tegen een lantaarnpaal.
lekker puh