Heel even, echt maar een fractie van te snel weg tikkende secondes, dat hemelse gevoel. Mijn vingers stevig verstrengeld in die van hem,zijn vragende blik zoveel zeggend. Zijn wang tegen de mijne, zijn mond vertrouwd verborgen in mijn nek, fluisterende lippen maken mij meer dan vlinderlicht. Mijn hart bonkend in een gewillig ritme, laten mijn benen week worden, duizeling wekkend met half gesloten ogen door mijn zwarte wimpers heen, zie ik zo heel voelbaar mijn vingers nog even over zijn kaaklijn, zijn gesloten mond, langs zijn kin, langzaam schuilend in zijn borsthaar, loslatend hem verdwijnen. Zijn twijfelende stappen in een andere richting, zonder ook nog maar één keer achter om te kijken. Zijn verrukkelijke geur voor altijd vasthoudend.
Recente reacties