Waar de weeffout ontstond is niet meer na te gaan.
Nog voor het donker inviel begon alles te wijken. Het geheel viel uit elkaar, niet te stoppen.
Aan geloof hechtte hij weinig waarde. De verwachting dat er nog iets te redden viel, ijdel en vluchtig, ontsnapte als dunne rook. Hoop op enige compassie ontbrak, de spirit al uit de fles.
‘Teleurgesteld’, zo formuleerde zij het, aangevuld met ‘verdrietig’.
Groter kon het gapende gat in zijn innerlijk niet worden.
Holle frasen, zo waar, benadrukten zijn doorzichtigheid.
Onuitputtelijk stroomde hij leeg, zilt vocht stroomde weg met daarin opgelost een restje eigenwaarde.
Echt donker werd het niet, de maan scheen zijn bleke licht.
Leugenweb zonder losse eindjes, een enkele zijden draad fladderde rond.
Een web weven met emotionele draadjes is soms een levenswerk, teleurgesteld lijkt me zwak uitgedrukt voor een web van leugens….