Als recht en onrecht samenvielen met goed en kwaad, was het leven voor sommigen misschien een stuk gemakkelijker. Hoewel … over goed en kwaad wordt verschillend gedacht. Voor het recht beschikken we over rechtsbronnen. Maar anders dan veel mensen denken beslissen rechters niet wat rechtvaardig is, maar wat rechtmatig is. Rechters houden zich weliswaar bezig met rechtsvinding en hun eigen opvattingen spelen daarbij onvermijdelijk een rol, maar de vraag die zij in elk concreet geval moeten beantwoorden, luidt niet: wat komt mij juist voor, maar: wat zegt het geldende recht in dit geval. Daarom zijn de politieke opvattingen van rechters, hoewel niet geheel irrelevant, niet zo vreselijk belangrijk. Het belangrijkste is dat rechters hun taak op een professionele wijze vervullen.
Soms is recht krom.
geen mens kan en zal altijd 100% objectief kunnen beoordelen. Onze rechters worden erop getraind feiten als zodanig te herkennen en hun beslissingen te baseren op figerende rechtgeving. Ervan uitgaande dat de rechter goed zijn werk doet (maar waar gehakt wordt vallen nu eenmaal spaanders) kan recht alleen maar krom lijken en dat licht dan meer aan de wetgever dan aan de uitvoerder.
De Romeinen, de grote juristen van de oudheid, wisten het al: summum ius, summa iniuria: het hoogste recht kan het ergste onrecht betekenen.