Huiswaarts rijdend over de A58 prijkten zon en maan beiden aan het kleurrijke wolkendek. Ze hingen er als mooie decorstukken tussen, alleen de maan leek wat gerafeld aan de rechterbovenhoek.
Een prachtige volle cirkel met plekken in het gelaat, het vlekkerige randje opvallend aanwezig. Zo staat het nooit op prenten en illustraties, het mentale ‘maan’ beeld raakt gehavend, waan?
De maan speelt zijn spel echter met verve, dan weer links of rechts opduikend van de weg. En hoe verder we vorderen en de kleuren vervagen, hoe scherper de maan zich tekent in de lucht. Na verloop van tijd zijn de rafels verleden, de discus ronder dan rond.
De rafelranden blijken schaduwvlekken door de aarde geworpen, zelf het licht uitgedaan.
« Brandstichter ’t Zandt weer aangehouden
Zomer… »
« Brandstichter ’t Zandt weer aangehouden Zomer… »
Communicatie, Natuur
Dwaal-licht-spoor
Waarderen en delen
Waardeer je dit stukje van hak_kah of juist niet? Geef hieronder een 
en/of deel het met anderen!
- Waardeer je dit stukje? Geef een hartje!
soortgelijke stukjes
4 reacties
Reageren
« Brandstichter ’t Zandt weer aangehouden Zomer… »
Welkom, gast!
- Log in of registreer om toegang te krijgen tot alle functies (zie hier voor meer informatie).
Laatste weekwinnaar (Nieuweling)
Recent
- Raamvertelling
- Antropomorfisme
- 18 uur vliegen – 3
- Familie van
- De toren van Babel
- Spreekuur met Samira
- Lager Weserlust – Bremen 1943
- De teler
- Krijg de pest
- Dolgedraaid
Prachtig beschreven, ik herinner mij dat ik als kind verbaasd was over de volgzaamheid van zon en maan…;-)
Poëtisch! mooie maan…
Fascinerend beeld. Mooi hoor
Prachtig.