Vanuit de verte zie ik haar komen. Vandaag loopt ze niet voorbij, maar knielt, alsof ze mij aanbidt. Hoewel we ons hebben verscholen, in de luwte van het groen, merkt ze me op, en kiest mij. Ze voert me mee, in de palm van haar hand, dan ontkroont ze mij, want ik ben de koning. De koning van de zomer.
Stromend water, en absorberend papier want ze dept me droog. Smeltende chocolade (au bain marie) veranderen, in een gladde massa. Een kommetje, op het rechaud, twee gezichten, boven een kleine vlam. Wakkerend vuur!
Leve de koning! De koning is dood!
Beste marang, welkom op 120w! We vinden het leuk dat je meeschrijft op onze site! Als je vragen of opmerkingen hebt horen we het graag, bijvoorbeeld op ons schrijversforum. En vergeet niet dat je altijd in gesprek kunt gaan met je collegaschrijvers via de reactiepanelen.
Groeten en veel 120 woorden lees- en schrijfplezier gewenst!
De 120w-redactie