Het was maar een klein duwtje geweest. Twee handen tegen zijn rug en Frank voelde hoe de zwaartekracht het won van de weerstand. De wind floot langs zijn oren, liet zijn kleren wapperen. Wanhopig graaiden zijn handen in het luchtledige.
Hij had gelezen dat je onderweg zou overlijden door een hartaanval, veroorzaakt door een overdosis adrenaline.
Niets was minder waar.
Het asfalt brak zijn ribben en ze doorboorden zijn longen. Zijn jukbeenderen knapten in zijn hoofd en prikten venijnig in zijn oogbollen.
Z’n lichaam jankte het uit en alles in hem wilde het uitroepen van de pijn, maar zijn verbrijzelde strottenhoofd had zijn stembanden doorgesneden.
Schreeuwen kon hij niet en zo gleed hij in stilte en stekeblind de dood in.
« Het vlees op mijn bord
Afternoondance »
« Het vlees op mijn bord Afternoondance »
Communicatie, Fictie
Deceptie
Waarderen en delen
Waardeer je dit stukje van Jolka of juist niet? Geef hieronder een 
en/of deel het met anderen!
- Waardeer je dit stukje? Geef een hartje!
soortgelijke stukjes
5 reacties
Reageren
« Het vlees op mijn bord Afternoondance »
Welkom, gast!
- Log in of registreer om toegang te krijgen tot alle functies (zie hier voor meer informatie).
Laatste weekwinnaar (Nieuweling)
Recent
- De toren van Babel
- Spreekuur met Samira
- Lager Weserlust – Bremen 1943
- De teler
- Krijg de pest
- Dolgedraaid
- Proefvakantie met feta
- 18 uur vliegen – 2
- Bolle Bob
- Theo, Tijl en schimmelbestrijders
Kijk, dat zijn ze nu, de echte Jolka’s.
Try before you die!
Sterk!
Ik voel me vereerd. Denk ik.
Help…. maar wel een echt Jolka ja!