Deceptie

18 april 2011 | 120w | Jolka

0 |

Het was maar een klein duwtje geweest. Twee handen tegen zijn rug en Frank voelde hoe de zwaartekracht het won van de weerstand. De wind floot langs zijn oren, liet zijn kleren wapperen. Wanhopig graaiden zijn handen in het luchtledige.
Hij had gelezen dat je onderweg zou overlijden door een hartaanval, veroorzaakt door een overdosis adrenaline.
Niets was minder waar.
Het asfalt brak zijn ribben en ze doorboorden zijn longen. Zijn jukbeenderen knapten in zijn hoofd en prikten venijnig in zijn oogbollen.
Zâ€™n lichaam jankte het uit en alles in hem wilde het uitroepen van de pijn, maar zijn verbrijzelde strottenhoofd had zijn stembanden doorgesneden.
Schreeuwen kon hij niet en zo gleed hij in stilte en stekeblind de dood in.

Waarderen en delen

Waardeer je dit stukje van Jolka of juist niet? Geef hieronder een en/of deel het met anderen!

0 De moeite waard?
Waardeer je dit stukje? Geef een hartje!

soortgelijke stukjes

5 reacties

Op 18 apr 2011 om 17:35 schreef Carel het volgende (8w):
Kijk, dat zijn ze nu, de echte Jolka’s.
Op 26 apr 2011 om 23:26 schreef Peter het volgende (4w):
Try before you die!
Op 26 apr 2011 om 23:29 schreef Renate het volgende (1w):
Sterk!
Op 26 apr 2011 om 23:32 schreef Frank het volgende (7w):
Ik voel me vereerd. Denk ik.
Op 27 apr 2011 om 10:32 schreef SheCaatje71 het volgende (7w):
Help…. maar wel een echt Jolka ja!