Daar staat ze, naast haar ridder op het witte paard, te schitteren voor de ambtenaar van de burgerlijke stand. In haar witte sprookjesjurk met bloemen in het haar. Hoe kort was het nog maar geleden dat ik niet in sprookjes geloofde en me gedroeg als de boze heks die er alles aan deed om die jongen de giftige appel te geven. Het was me bijna gelukt. Door in te zien hoe het leven van mijn prinsesje werd vergald door haar boze stiefmoeder heb ik dat lelijke eendje toch moeten accepteren als schoonzoon. Het duurde een tijdje maar zoals het in de meeste sprookjes gaat is de afloop hiervan natuurlijk goed. Mijn toekomstige schoonzoon blijkt een schitterende lieve zwaan te zijn.
Recente reacties