En toen was er dit.. Nog voor je dit ziet. Nog voor je dit hoort. Dit wat niet benoemd kan worden. Dit wat alles is en niets tegelijkertijd. Dit wat ontvlamt en dooft zonder moeite. Dit wat eigenlijk niet dit is, maar zonder dit is ook zo niets. Dit wat moeiteloos zijn weg vindt, omdat het de wegen zelf is. Dit wat mij maakt, dit wat jou maakt. Dit wat dit is nog voor dat het dit is. Dit wat dit is ook na dat het dit was. Soms gebeur ik uit dit, soms forceer ik, soms stap ik er nèt naast. En hoewel ik er nooit in of naast kan zitten voelt het spel soms zo verdomd echt aan…
Dit is boeiend.