Weer een dag voorbij zonder een stap vooruit te zetten. Mijn hoofd zit vol goede plannen maar ik ben te laf om de eerste stap te zetten. Waarom kunnen sommige mensen wel geschiedenis schrijven of leven in een sprookje. Waarom ben ik niet diegene die ik in de spiegel ziet. De schrijfster, de tempelier, diegene die meer wilt dan wat ze nu heeft, diegene die zich voor de goede in wilt zetten. Maar ik ben een nietsnut die nog eens haar rekeningen niet kan betalen. Mijn leven is geen sprookje. Ik ben niet zoals mijn voorouders. Elke dag die ik door komt zonder deurwaarders is meegenomen. Dit is mijn leven, mijn nachtmerrie, geen sprookje. Dat is niet voor mij weggelegd.
Recente reacties