Er was eens een prins die een vogel wilde zijn. Zijn vader schonk hem een vliegtuig, maar de prins wilde zelf vliegen, de wolken in, op weg naar de zon. Op een donkere nacht kreeg hij bezoek van een toverfee. ‘Wil je vliegen?’ vroeg ze. ‘Dolgraag, mevrouw,’ zei de prins. ‘Dan moet je met mij trouwen,’ zei de toverfee. De prins keek haar eens goed aan en knikte. ‘Kom vrijdag maar terug, dan zorg ik dat we kunnen trouwen.’ Die vrijdag vierde het hele land feest. De kroonprins had een vrouw gevonden. Leve de koning en het vaderland. Maar tijdens de balkonscène stegen ze op om achter de wolken te verdwijnen. Sindsdien heeft niemand ooit meer iets van hen gehoord.
~Vorstelijk vogelvrij~
Zoals ook een Herman B die dacht dat ie kon vliegen, ook nooit meer iets van gehoord!
Leuk sprookje dat wel! En zoals het hoort blijf ik met de vraag zitten: Zweefden ze nog lang en gelukkig?
Leuk wel.