Met de zon verbleekt mijn ego
Ik daal van mijn bergtop neer
Mijn halve gezicht houd ik verborgen
Ik verdraag geen zonlicht meer
Hoop is toch vervlogen samen met de maan
Het is voor mijn gevoel geheel met mij gedaan
Doorbloed doorzeefd gebroken
Ik voel me zwaar bedrogen
In het maanlicht ben ik veilig, afgeschermd
Het lijkt alsof de maan zich over mij ontfermt
De grijze bol daar boven overspant mijn leven
De trillingen van de maan lijken in mij door te beven
Ik geef mij niet meer over, niemand die mij ontmaskert
In het bos vol gebroken dromen
Loop ik zonder aan te komen
De berg af de heuvels op
Zoekend naar de schaduw
Waar ik mij in verberg
Beste Jaymaroley, welkom op 120w! We vinden het leuk dat je meeschrijft op onze site! Als je vragen of opmerkingen hebt horen we het graag, bijvoorbeeld op ons schrijversforum. En vergeet niet dat je altijd in gesprek kunt gaan met je collegaschrijvers via de reactiepanelen.
Groeten en veel 120 woorden lees- en schrijfplezier gewenst!
De 120w-redactie