Een bundel en boekpresentatie met veel aandacht voor een van de schrijfsters, zijn vrouw. Natuurlijk is hij blij met dat eerbetoon, ze verdiende het ook zo. Ontroerd nam hij het eerste exemplaar aan, de tranen wegdrukkend sprak hij zijn dankwoord. En daarna vluchtte hij voor even de zaal uit. Even een frisse neus halen of even een peuk roken, wie zal het zeggen. In ieder geval even alleen zijn.
Eenmaal terug genoot hij met volle teugen van de verhalen, afgewisseld met muziek. Genoot hij ook van de grote opkomst, de inzet van de vrijwilligers achter de bar. En met spijt constateerde hij dat hij haar boek, Vlinder in Cocon, in groter aantal had kunnen meenemen. Maar het was goed, zo.
Het was een mooie en gedenkwaardige presentatie, Carel!!
@theo, en dat was het. Ik heb vandaag nog niets gedaan, zal zo toch even boodschappen moeten doen voor het avondeten
een mooie observatie van een moedig man