Schrijf mee!
« »

Maatschappij, Mensen

Zelfmoordneigingen

19 september 2011 | 120w | Defrysk | 0

Ik fiets naar huis en voel me verdrietig.
Er is me onrecht aangedaan.
Ik ontvlucht de plek des onheils.
Ik wil weg, alleen zijn, alleen terwijl ik me eenzaam voel, onbegrepen.
Ik fiets door de natuur en dan zie ik in de verte een vrachtwagen naderen.
Er dringt zich een gevoel in me op, een gedachte.
“Als ik nou de weg op zou fietsen, recht voor die vrachtwagen, dan zal alles in een klap voorbij zijn”.
Een gevoel van absolute rust maakt zich van me meester.
“Dood zijn is niks meer dan eeuwig slapen toch”?
Dan schrik ik wakker uit mijn hypnotiserende gedachte.
Ik besef dat dit niet normaal is.
Ik haast me geschokt naar huis.

Dokter, ik ben suïcidaal!

Waarderen en delen

Waardeer je dit stukje van Defrysk of juist niet? Geef hieronder een en/of deel het met anderen!

soortgelijke stukjes

1 reactie

Reageren

120
Wees geen muurbloem, laat je mening achter!
Houd het netjes. Je hebt 120 woorden. Huisregels.

Heb je dit stukje ook al gewaardeerd?

Geen zin om de volgende som op te lossen? Log dan in! * De CAPTCHA-code is verlopen, probeer opnieuw.


« »