Boekpresentatie

24 maart 2011 | 120w | Carel de Mari

0 |

Langzaam bouw ik de spanning op. Niet in het verhaal, dat is luchtig van aard, deze keer. Nee, bij mijzelf. Zonder adrenaline wordt de presentatie niets. Ik heb behoefte aan plankenkoorts, zenuwen moeten door mijn keel gieren. Er moet bijna geen geluid uitkomen, mijn stem moet trillen als een espenblad. Ik had eerlijk gezegd eerder verwacht dat het vanzelf routinematig zou worden maar dat is niet zo. Maar toch is er nog steeds die wens op het laatste moment voor de eer te bedanken. Gelukkig weet ik dat na de eerste zinnen de spanning gebroken is en ik aandacht kan gaan besteden aan articulatie, toonhoogteverschillen, tempowisselingen en wat al niet meer nodig is. Zaterdag in de Penthouse Pub in Leidschendam.

Waarderen en delen

Waardeer je dit stukje van Carel de Mari of juist niet? Geef hieronder een en/of deel het met anderen!

0 De moeite waard?
Waardeer je dit stukje? Geef een hartje!

soortgelijke stukjes

4 reacties

Op 24 mrt 2011 om 12:53 schreef Jolka het volgende (10w):
Je doet het vast weer geweldig! Ben ik van overtuigd…
Op 24 mrt 2011 om 19:42 schreef Theo het volgende (36w):
“Maar toch is er nog steeds die wens op het laatste moment voor de eer te bedanken.” Zelf heb ik ook een aantal wensen, maar deze zit er pertinent niet bij. Tot zaterdag, vriend Waldorf!
Op 24 mrt 2011 om 20:56 schreef Peter het volgende (10w):
Gewoon die eerste zinnen uitspreken voordat je het podium betreedt…
Op 24 mrt 2011 om 21:04 schreef Frank het volgende (13w):
Wellicht een leuke prijs voor een volgende 120wedstrijd (met publieks- 矇n juryprijs)?