Langzaam bouw ik de spanning op. Niet in het verhaal, dat is luchtig van aard, deze keer. Nee, bij mijzelf. Zonder adrenaline wordt de presentatie niets. Ik heb behoefte aan plankenkoorts, zenuwen moeten door mijn keel gieren. Er moet bijna geen geluid uitkomen, mijn stem moet trillen als een espenblad. Ik had eerlijk gezegd eerder verwacht dat het vanzelf routinematig zou worden maar dat is niet zo. Maar toch is er nog steeds die wens op het laatste moment voor de eer te bedanken. Gelukkig weet ik dat na de eerste zinnen de spanning gebroken is en ik aandacht kan gaan besteden aan articulatie, toonhoogteverschillen, tempowisselingen en wat al niet meer nodig is. Zaterdag in de Penthouse Pub in Leidschendam.
« Hypothese
Van democratie tot dictatuur »
« Hypothese Van democratie tot dictatuur »
Communicatie, Cultuur
Boekpresentatie
Waarderen en delen
Waardeer je dit stukje van Carel de Mari of juist niet? Geef hieronder een 
en/of deel het met anderen!
- Waardeer je dit stukje? Geef een hartje!
soortgelijke stukjes
4 reacties
Reageren
« Hypothese Van democratie tot dictatuur »
Welkom, gast!
- Log in of registreer om toegang te krijgen tot alle functies (zie hier voor meer informatie).
Laatste weekwinnaar (Klysma)
Recent
- ’t Okshoofd – Amsterdam
- Feiten en fabels
- Het Vrouwengeheim
- College
- Verjaardagsjolijt
- De toekomst voor willen zijn, worden ismen.
- Warmhartig
- ‘Daar gaan me krekette’
- Doe maar gewoon
- Japanse dichtkunst en lekkere trek
Je doet het vast weer geweldig! Ben ik van overtuigd…
“Maar toch is er nog steeds die wens op het laatste moment voor de eer te bedanken.” Zelf heb ik ook een aantal wensen, maar deze zit er pertinent niet bij. Tot zaterdag, vriend Waldorf!
Gewoon die eerste zinnen uitspreken voordat je het podium betreedt…
Wellicht een leuke prijs voor een volgende 120wedstrijd (met publieks- én juryprijs)?