“Beste Renee, ik heb nog een paar dingen aangepast om het artikel te verduidelijken”, schreef de ir. die ik had geïnterviewd. “Prima Henk”, dacht ik. “Kom maar op met je kritiek”. En ik klikte het mailtje open. Ik was zelf erg ingenomen met mijn allereerste artikel over wetenschappelijk onderzoek. Het ging over zeewierteelt. Een welkome afwisseling na mijn verhalen over wol spinnen, rotondes en Christelijke boekrecensies. Henk had echter een paar opmerkingen. Goed, ik geef het toe, ik wist niet dat zeewier onder de noemer protisten en bacteriën valt, in plaats van planten. Maar om nou een journalistiek artikel voor oudjes op een eiland te verrijken met termen als ‘een hard substraat’ gaat mij toch een beetje te ver.
Mail die man meteen maar even terug dat de term ‘protist’ (die uit armoe als een soort restcategorie is ontstaan) al 20 jaar door niemand meer wordt gebruikt sinds in 1990 het 6-rijken systeem is verruild voor het 3-domeinen systeem.
Bovendien heeft ie, ook volgens het oude systeem (uit 1977), ongelijk. Algen (zoals zeewier) vallen dan niet onder de protisten en bacteriën, maar onder de protisten en de planten (want: fotosynthese). Enkel de niet-fotosynthetiserende algen vallen deels in de bacterie groep.
Maar goed, de man zal wel in Wageningen ‘gestudeerd’ hebben.
Doe trouwens eens een link naar je artikel.
Vermaak je je wel een beetje op je stage?
Jeetje, en ik wilde met dat protistenverhaal nog wel interessant gaan doen op saaie borrels. Hehe, het artikel is niet digitaal beschikbaar. Ik kan het wel doormailen, als je dat wilt.
@Bob, als je zelf niet met ideeën komt, blijf je hier schrijven over paardentrams en stenen-door-ruiten, maar voor eigen inbreng is altijd plek (de krant moet toch vol) als het maar een link met Texel heeft. Ik vind het allemaal wel mooi en het feit dat het tijdelijk is maakt het draagbaar. Zeker op de momenten dat ik vol verbazing sta te luisteren naar een betoog over Texelse boomschilders.
protist zorgt voor protest!
Boomschilders? Dat is nog niks. Ik schrijf zojuist een stukje over een menmarathon door Stroe, Smerp, Oosterland en het Robbenoordbos. De mir is eruit, het is tijd om te ipsen. En de eerste hobbit is ook alweer gesignaleerd.
Wat is dat toch voor medium, waar jij elke keer weer van die opmerkelijke verhalen voor schrijft?
Uitzonderlijk? Gewoon: Het enige dagblad dat twee keer in de week verschijnt.