‘Gezellig, jongens,’ zeg ik als Mariëlle en Anton aanschuiven voor ons maandelijkse etentje.
‘Het ruikt heerlijk,’ zegt Mariëlle. ‘Ik ben benieuwd.’
‘Ik ook,’ geef ik toe. ‘Duncan heeft al het werk gedaan.’
‘Hoi,’ roept Duncan vanuit de keuken. ‘Drinken jullie alvast wat.’
‘Jullie gaan morgen ook naar het feestje, toch?’ vraagt Anton.
‘Jazeker, wat een thema, hè? Hebben jullie leuke outfits?’
Mariëlle lacht. ‘Ik heb engelenvleugels en Anton gaat als Jezus.’
‘Lekker makkelijk,’ zegt hij. ‘Een laken en sandalen.’
Een uurtje later zet Duncan een dampende schaal op tafel.
‘Ziet er goed uit, schat. Wat is het?’
‘Forel in vijgenblad.’
‘Wat!?’ roep ik uit. ‘Hoe kom je aan dat blad?’
‘Uit de keuken. Hoezo?’
‘Dat was mijn kostuum voor morgen.’
Leuk bedacht, Inge. Eetbare kleding is trouwens dé trend van dit moment. De ik-figuur kan het nog oplossen door als de vrouwelijke versie van Jesaja naar het feestje te gaan, die van God immers de opdracht kreeg drie jaar lang naakt rond te lopen.
Dank je Ewald. Jesaja? Goh, mijn bijbelkennis is toch wat weggezakt geloof ik.
@Inge. Haha, je zult iets anders moeten aanschaffen.
Dank je, Han. Fictie hè?
Hartelijk gefeliciteerd, Inge.
@Inge. Gefeliciteerd met de prijs voor dit culinaire verhaal.
Verdiende winnares.Voor dat feestje heb ik nog wel enkele vijgenbladeren in mijn tuin.
@Inge. Van harte gefeliciteerd.
Gefeliciteerd Inge. Niet te versmaden zo’n vijgeblaadje.
@Inge: proficiat!
Van harte!
Gefeliciteerd
Gefeliciteerd, @Inge ?
Leuk. Dank allen!
??