Schrijf mee!
« »

Communicatie

Een bijzonder mensch

5 juli 2011 | 120w | Gavi Mensch | 3

De steen van het nisje waarachter de urn van mijn vader stond, lag na het ruimen van de nis in het tuintje van mijn moeder, ondersteboven.
Nu mijn moeder er ook niet meer is, en alles leeg moet, nemen mijn kinderen en ik de steen mee, die kun je niet laten liggen. Het is geen optie om die steen weg te gooien, ik wil hem ook niet meenemen naar huis. Daar hoort ie niet.
We rijden het eiland rond en aan de rand van de Biesbosch, de favoriete plek van mijn vader neemt de sterke kleinzoon de steen en gooit hem in het water, onder een knotwilg. Even lees ik nog: ‘Hij was een bijzonder mensch’, dan is er stilte.

Waarderen en delen

Waardeer je dit stukje van Gavi Mensch of juist niet? Geef hieronder een en/of deel het met anderen!

soortgelijke stukjes

4 reacties

Reageren

120
Wees geen muurbloem, laat je mening achter!
Houd het netjes. Je hebt 120 woorden. Huisregels.

Heb je dit stukje ook al gewaardeerd?

Geen zin om de volgende som op te lossen? Log dan in! * De CAPTCHA-code is verlopen, probeer opnieuw.


« »