Ik ben verhuisd. Eindelijk kan ik doen en laten wat ik wil. Geen gezeur van mijn moeder over onbenulligheden zoals een lege wc rol op de grond, een jas op de bank of troep op de trap. Niet dat het een rommeltje is; mijn appartementje is spik en span. Zeker vandaag, want mijn moeder komt langs.
‘Doe je je schoenen uit?’ vraag ik haar.
Ze negeert me compleet en trapt met haar grove veterschoenen mijn hoge tapijt plat. Ze slingert haar handtas op mijn glazen salontafel, ploft op de bank en poot haar stampers naast de handtas op de tafel.
‘Doe niet zo pietluttig,’ zegt ze, als ze mijn afkeurende blik onderschept.
Haar ultieme wraak, besef ik met een schokje.
Haha geweldig!
Ik ken het ‘zij poot haar voeten op de salontafel’ niet, al is me wel meteen duidelijk dat ze met een klap op de tafel landen.
Dankjewel Alice! Ik weet ook niet of je ‘poot’ op die manier mag gebruiken, misschien is ‘plant’ beter. Maar het is aan de andere kant wel weer leuk: voet versus poot en het geeft idd goed weer dat het niet zachtzinnig gebeurt.
Het oordeel van moeders is altijd iets om rekening mee te houden.
Leuk Irma, ik denk dat het bij veel jongeren zo werkt. Dat je het pas ziet als je zelf een huis hebt.
Er mist een quoteje aan het begin van ‘Doe niet zo pietluttig’.
Ik vind ‘poot’ hier leuk gebruikt inderdaad. Misschien niet een tweede keer het woord ‘veterschoen’ gebruiken maar gewoon schoen, of voet.
Dank voor je reactie, Inge! En bedankt voorje suggesties, die ga ik zeker aanpassen.
@Irma: grappig dat je het ‘een schokje’ noemt, je ontdekt dat je nu echt volwassen bent geworden.
Haha!
Mijn vader komt zo langs en ik weet nu dat ik erna pas moet stofzuigen omdat hij dan net de hond in het bos heeft uitgelaten. Al zal ik de stoelen omwisselen, dan valt het hem nog niet op, dus dat komt wel goed.