“Ik ben ook wel eens erg opgewonden, en verdriet ken ik ook. Ben ik dan ook bipolair?” De vaste vraag uit het publiek na een college. Klinkt best te doen, een schommelend temperament. Maar een stoornis betekent een ontregeling van het normale.
Ik weet het: ik ben tijdenlang druk, creatief, vol energie, en dat zal mijn omgeving weten ook. Maar dan, ineens, is alles eng en bovendien mijn schuld. Het gewone leven kost me sloten energie.
Het blijkt een storing in mijn genen, die zich illegaal op een paar chromosomen hebben genesteld. Lekker dan. Niet te genezen, wel te behandelen, altijd pillen nodig.
‘Droefgeestigheid en dolligheid in Ă©Ă©n beeld’, wist dokter Boerhaave al in de achttiende eeuw. Nu wij nog.
Helaas is het leven niet altijd even gemakkelijk. Wel boeiend.
Is er een mens met perfecte genen?
@Levja:wel en niet helemaal..zo’n leven voelt niet altijd als boeiend
Lisette, bij wie is het leven op elk moment boeiend? Wie is altijd gelukkig?
@Levja: mee eens
Lisette ik lees zulke stukken graag. Zonder direct een mening te hebben weet je altijd weer woorden te vinden die er toe doen op een of andere manier. Grt.
De storing…enkelvoud gevolgd door meervoud?
@Luc: dank voor je mooie reactie. De genen hebben zich genesteld, dat is toch meervoud
Lisette & Luc: In dezen ben ik het eens met Luc. Die slaat op storing.
Lisette: jou stukjes zijn vaak een venstertje waar je een hele wereld doorheen kunt zien. Mooi geschreven.
Zittend in de trein, heb ik de rust om alle stukjes nog eens te lezen.
Je laatste zin is briljant. Ik heb deze opgeschreven om te onthouden. Als dokter Boerhaave echt dolligheid heeft gezegd, had de man buiten het feit dat hij zeer begaafd was ook humor.
Ha, ha, ik krijg via Google de correctie dat hijâDroefgeestigheid en veiligheid in Ă©Ă©n beeldâ heeft gezegd. Hoe dan ook ik vind juist dat dolligheid zo gevat.
Hij allitereert ook nog mooi.
Lisette. Een zeer persoonlijk stukje.
Levja en Luc. Nee, het onderwerp is hier genen, dĂĂ© nestelen zich (door een storing). Dus meervoud.
Han, volgens mij is het onderwerp een storing in mijn genen …
Levja. De kern is ‘mijn genen’. Die hebben zich genesteld en niet een storing. Iets anders is als er bijvoorbeeld zou hebben gestaan: Het blijkt een storing in mijn genen, die aantasting van een paar chromosomen heeft veroorzaakt.
Naar mijn idee is ‘Het’ het onderwerp (Het blijkt…) en is ‘een storing in mijn genen’ een naamwoordelijk gezegde.
Han, inderdaad als je het zo stelt, dan hebben inderdaad de genen zich door een storing genesteld.
Ik heb zojuist gelezen over chromosomen, DNA en genen. Zo leer je nog wat in een stiltecoupé in de trein. Gelukkig zit ik alleen, want ik zat hardop te lezen.
En ‘die zich illegaal op een paar chromosomen hebben genesteld’ is een bijzin die inderdaad op ‘mijn genen’ slaat en is de meervoudsvorm dus inderdaad correct.
Ook bedankt Ewald. Ik heb niet alleen mijn Nederlandse taal, maar ook biologie opgehaald.
En een fijne treinreis gehad. Hoe aangenaam kan de zondag zijn, Levja.
@Levja: ik citeer Ralph Kupka, de expert op bipolariteit: In de âKortbondige Spreuken wegens de Ziektensâ van Herman Boerhaave (1709) werd âDe Dolligheidâ (een variant van droefgeestigheid) behandeld met âInwerping in de Zeeâ.
@Levja: ik heb Kupka ook geciteerd, hij gaf onlangs een online college. Ik vond het een mooe uitdrukking.
@Berdien: dank voor de mooie omschrijving
@Han @Ewald @Levja @Luc: dank boor de taalkundige reacties. Wist niet dat mijn genen (of de stoornis) zoveel zouden (zou)oproepen.đ
En sorry voor de mis-typingen!
Het is dan ook een stuk met meerdere lagen, ook diepere. Ik ben blij dat ik het meerdere keren heb gelezen. Soms lees (en schrijf) ik te gehaast.
Ik vind het goed dat je er open over schrijft, Lisette. Gelukkig worden zulke stoornissen goed uitgelegd. Hetzij in stukken, hetzij in colleges.
Dat vond ik ook met de taalkundige reacties. Soms raken onderwerp en gezegden naamwoordelijk wel eens op de achtergrond bij mij.
Kortom, een klassestuk!