Eli is net een rij met wachtende mensen ingedoken. Ze wrijft met tranen in de ogen over haar rechterarm en kijkt ernaar, een blauwe plek begint te komen. Het doet pijn, waarom moest mijn vader zo hard slaan erop. Eli is weggelopen van haar ouders het pretpark in. Die alleen haar uitschelden, slaan en ondankbaar kind noemen, ze vroeg alleen of ze ook in een attractie mocht. Net als haar jongere tweelingzusjes. Maar het was altijd nee. Door haar botziekte en te vroeg geboorte was hun moeder bang dat ze iets zal breken. Maar Eli geloofde het niet meer, ze had gerend, tussendoor gevallen en niets gebroken. Dan ziet ze haar vader met een knalrood gezicht, hij komt snel dichterbij.
Recente reacties