Mijn beste vriend is dood.
Mijn hart is een chaos.
Mijn hoofd een tentoonstelling van onze momenten samen.
Zijn stralende lach zie je bij de entree.
Het schaamteloos met krakers van Hazes meezingen klinkt in het restaurant.
Het rode wijntje waar hij van genoot staat op een marmeren pilaar.
Zijn luisterend oor en onze goede gesprekken staan in de kleinere vertrekken, zijn gastvrijheid in de hal.
Het spotlicht schijnt op de liefde voor zijn vrouw, voor zijn zoons en voor het zwemmen.
In de eregalerij staat, naast de spiegel die hij mij soms voorhield, zijn kunst in het omdenken, wat hij noodgedwongen heeft geleerd omdat Multiple Sclerose ten tonele verscheen.
Die heeft niet de show, maar wel zijn leven gestolen.
Allereerst mijn oprechte deelneming, Alice.
Daarom vind ik het moeilijk om commentaar te leveren, toch doe ik dit.
Mijn hoofd een tentoonstelling van onze momenten samen. Deze zin vind ik jammer om het weekwoord erin te betrekken. Ik denk eerder: Mijn hoofd vol van onze momenten samen. Past geheel in de eerste alinea. Kort, krachtig.
En dan later in de eregalerij, zijn tentoonstelling … als je per se het weekwoord erin wilt betrekken. Ik heb niet gelet op het aantal woorden, het is maar een idee.
Heel mooi Alice, die beschrijving van herinneringen als een expo. Ik vind het mooi en niet te gezocht.
Sterkte met het verlies.
Dank jullie wel Inge en Levja. Juist fijn dat jullie jullie kijk op mijn 120w delen. Dat is echt een meerwaarde van deze groep schrijvers en lezers. Levja, ik begrijp wat je bedoelt. Maar toch, ik heb de tekst nog een paar keer gelezen en kies ervoor om het zo te laten. Bij het zien van het themawoord, was daar ineens de connectie tussen dat woord en het overlijden en gemis van mijn vriend. Over alles wat hij heeft nagelaten, dat is tentoonstellingswaardig.
Ha Alice, ik ben blij dat je het zo opvat. Ik zat er later mee in mijn maag. En ik kon de reactie niet weghalen.
Ik snap jou ook heel goed namelijk. Een woord kan iets met je doen, zeker bij verlies van een dierbare. Dus zeker zo laten staan.
Alice. Wat heftig! Heel veel sterkte.
Dank je wel Han