In stroboscopisch licht komen ze elkaar tegen,
hij beschermt haar, met zijn jas tegen de regen.
Voor de deur, staan, praten, lachen, en vaak stil,
zij hoopt, hij hoopt, denkend wat de ander wil.
Koffie? ze vist een plakkend kopje uit de vaat,
liever niet, hij gaapt opzichtig, het is laat.
Hoe zat dat met het zingen en die kerk?
allemachtig, zweten, dit is het echte werk.
Door het raam dwarrelt licht, een fractie,
op het gebloemde dekbed, dauwig klam van actie.
In het diffuse licht ziet ze eindelijk geen sukkel,
hij ziet in het diffuse licht drie haren uit een pukkel.
Hij stapt op zijn fiets, draait nog om en lacht,
zij poetst haar tanden: Vanavond weer op jacht.
« Dag mama
Het ware leven »
« Dag mama Het ware leven »
Liefde, Mensen, Poëzie
Tja, en dan…
Waarderen en delen
Waardeer je dit stukje van Menno of juist niet? Geef hieronder een 
en/of deel het met anderen!
- Waardeer je dit stukje? Geef een hartje!
soortgelijke stukjes
2 reacties
Reageren
« Dag mama Het ware leven »
Welkom, gast!
- Log in of registreer om toegang te krijgen tot alle functies (zie hier voor meer informatie).
Laatste weekwinnaar (Nieuweling)
Recent
- Raamvertelling
- Antropomorfisme
- 18 uur vliegen – 3
- Familie van
- De toren van Babel
- Spreekuur met Samira
- Lager Weserlust – Bremen 1943
- De teler
- Krijg de pest
- Dolgedraaid
@Menno. Een mooi filmisch stukje!
Bedankt Peter.