Gisteren gewandeld in een bos uit mijn jeugd, hier kwam ik vaak met mijn ouders. Er is veel veranderd maar ook hetzelfde gebleven, elk zandpad en heuvel ken ik. De kleine dieren, konijnen en varkens zijn weg en de herten ook. Maar de eendenvijver is er nog steeds. Als we lopen geniet ik van de kinderen, ze bleven mijn wereld toen ik hun leeftijd was. Alles moet bekeken worden, op elke heuvel klimmen en er vanaf rennen. Denneappels verzamelen. De uitkijktoren is weg, jammer. Doe mijn schoenen uit om het zand te voelen tussen mijn tenen, ja het voelt net als vroeger.. Mijn vader zei altijd, thuis wordt de zandbak ook weer gevuld. Als afsluiter een softijsje met nootjes, jammie.
Ik had het dan ook inderdaad HET bos genoemd, ipv een bos. Grt.