De ogen van mijn gesprekspartners worden wat wazig, als ik vertel dat ik elke dinsdagavond een yogales volg.
Het klinkt hen te zweverig. Hoe kun je nou ‘uit je hoofd’ gaan? Je moet er vast heel lenig voor zijn.
Op alle fronten val ik tegen: ik kan geen ingewikkelde houdingen, zelfs de lotushouding lukt me niet. Ik kan ook nog steeds niet goed met spanning overweg.
De yogales helpt me vooral omdat het een soort van slome gymnastiek is: ik strek en draai mijn armen, benen, romp. Dat kost veel inspanning. Daardoor is er geen plaats voor zware gedachten. Yoga is voor mij ontspanning door inspanning.
Na afloop kijk ik wel wat wazeriger. Omdat ik mijn lenzen vooraf heb uitgedaan.
Hele hordes volksstammen doen aan Yoga. Ik verbaas me er altijd en nog steeds over. Maar als je je daardoor kunt ontspannen, waarom niet? Grt
@Luc: fijn als je stressloos door het leven kunt gaan, dat lukt me zelfs met een portie yoga nog niet!
Het is de kunst om een vorm van yoga te vinden die bij je past. Als dat lukt, kan het veel voldoening geven. Niets zweverigs aan, tenzij je orthodox calvinistisch bent ingesteld; dan is de barrière erg groot en vind je yoga al snel enge Oosterse magie.
Er zijn nogal wat verschillende stijlen. Zelf heb ik als onderdeel van martial arts trainingen Dao Yin (ook wel Tao Yin genoemd) beoefend. Kinderlijk eenvoudig, maar heel effectief. Moderne soorten die Tao Yin (gedeeltelijk) als basis hebben, zijn Do-In en Yin Yoga.
@Cesar: m’n verhaal is met een knipoog, hoor! Ik geniet al jaren van mijn oefeningen.