Had ik maar wat meer kunnen vertellen, wat moeten ze nu met âblanke manâ en âzwarte veterschoenenâ. Vooral mijn beschrijving van de schoenen deed de agent zijn wenkbrauwen optrekken. Ja, kan ik er wat aan doen. Dat was me geleerd âbij een overval, alles meegeven en kijken naar de schoenen, want die doen mensen niet zomaar wegâ. Verdomme, zwarte schoenen, denk, denk, heb ik dan echt niet gezien wat voor jas of broek die klojo aan had? Donkere kleding ja, maar zwart of donkerblauw, weet ik veel. Jong, ja, ik denk het, ik heb maar heel even op durven kijken, helemaal gefocust op die stomme schoenen. Godgloeiende, verdomde klootzak, met zijn stomme ⊠stomme ⊠STOMME ⊠KUIF! JA! Hij had een kuif!
Waarneming, een vak apart, zo erg zelfs dat ik er maanden les in heb gekregen via Justitie. En ja, iemand beschrijven is lastig maar sommige dingen zijn uniek en juist die moet je weten te pakken. Bijvoorbeeld die kuif. Maar ook hoe laat, enz. Grt
Hi Luc, maanden les zeg je, wauw, dat moet ergens ook heel interessant zijn geweest. Wat deed je voor werk?
Destijds gevangenisbewaarder, later particuliere beveiliging en meldkamer. Grt
@Valerie: leuk verteld. Het menselijk geheugen is helaas erg onbetrouwbaar, maar de herkenning van een kuif lijkt mij authentiek. Wat een stommerd trouwens, had ie nog nooit van een bivakmuts gehoord?
@Luc, interessante beroepen.Daar past dan ook de discipline van elke dag een stuk fietsen bij.
@Lisette, haha, ja, daar zeg je wat. Weet ik in ieder geval wat ik moet schrijven als het thema bivakmuts voorbij komt ?
Goed beschreven, al had het vloeken van mij niet gehoeven.
Heel begrijpelijk dat de ik-persoon (ik gok een zij) zich de meeste uiterlijke kenmerken niet meer kan herinneren: waarschijnlijk overvallen door schrik en misschien zelfs paniek. Toch zijn er ook een heleboel mensen die in stress-situaties, juist wel goed kunnen functioneren.
Ik zou dit wel eens aan meester Erik Scherder willen voorleggen.