Lucy is in de hemel met diamanten. Finally. Geen oorkappen, mondklemmen of oogdoppen meer op. Nooit meer. Nooit meer straf. Alleen maar huppen van wolk naar wolk. Boven in de wolken waar de vrijheid grenzeloos is. Geen kinderen meer baren. Geen mannen meer gehoorzamen. Ze had het nooit durven dromen op het aardse. Ondermaans was het verblijf aldaar. Hoeveel hallucinatie’s heeft ze moeten ondergaan. Hersenspoelingen tot de tiende macht. Handmaid’s tails waren het. Megagroot. Meesters dient ze niet meer. En oh als ogen eens vuur konden spuwen. Of oren konden hangen. Monden konden kijken, voeden, voelen, proeven. Maar nu mag het. Zwevend in de hemel, met een hemel vol diamanten. Nog een keer kijkt Lucy terug. Slaakt een diepe zucht.
Recente reacties